«Μα για κοίτα το μικρό του το αυτί, σαν ένα μικρό κοχύλι», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα το μικρό της το αυτί, σαν ένα μικρό κοχύλι», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα τα δυο του τα φρύδια, σα δυο φτερούγες αετού», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα τα δυο της φρύδια, σα δυο φτερούγες αετού», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα το μέτωπο του, σαν εύφορη γη», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα το μέτωπο της, σαν εύφορη γη», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα τη μύτη του, ένα μικρό λοφάκι», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα τη μύτη της, ένα μικρό λοφάκι», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα τα χείλια του, απαλά και μεταξένια- ανασαίνει», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα τα χείλη της, απαλά και μεταξένια- ανασαίνει», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα τα μάτια του, ανοίγουν», σκέφτηκε.
«Μα για κοίτα τα μάτια της, ανοίγουν», σκέφτηκε.
- Σε κοιτούσα.
- Κι εγώ.
- Ποτέ δε θα μάθεις τί σκεφτόμουν.
- Το ξέρω. Ούτε κι εσύ.
- Είναι άγρια αυτή η απόσταση.
- Μπορεί και όχι.
