Η ΜΑΧΗ

Περιμένω έξω από το θερινό σινεμά. Η ζέστη σε παραλύει. Μα, τί έργο θα δω; Δε θυμάμαι, δεν πειράζει. Είπαμε θερινό σινεμά. Αρκεί.
Έχω έρθει νωρίτερα. Περιμένω. Παρατηρώ.
Απέναντι μου ένας μαυρούλης πουλάει την πραγμάτεια του- ξύλινα ζώα, καμηλοπαρδάλεις, χελώνες...Μα, πώς καταφέρνουν να μοιάζουν τόσο δροσερά ακόμα και μέσα στον καύσωνα; Ο πωλητής και τα ξύλινα ζωάκια του- μέσα από τη δροσερή τους όαση- με κοιτούν και με επεξεργάζονται που περιμένω. Ναι, περιμένω- έφτασα νωρίτερα- πάλι.
Παρατηρώ. Στο αριστερό μου χέρι, σε ένα υπερυψωμένο πεζούλι ένα χαριτωμένο μαγαζί με είδη δώρων έχει στήσει σκηνικό. Έχει στρώσει γρασίδι και πάνω του έχει τοποθετήσει ένα μικρό άσπρο τραπεζάκι και πάνω του έχει τοποθετήσει γλάστρες, γλαστράκια, κεριά, κεράκια. Παρατηρώ.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό μία αβυσσαλέα μάχη εξελίσσεται. Μία κυρία γύρω στα πενήντα πατάει πάνω στο γρασίδι, πατάει το σκηνικό και το σπάει. Φοράει μια κιτρινωπή μπλούζα που αγκαλιάζει τους γοφούς της και μέσα από αυτή ξεπροβάλλει και ξεχύνεται μέχρι τους αστραγάλους μία φούστα κλαρωτή, σε ανοιχτό γκρι. Τα πόδια που ασφυκτιούν μέσα σε σανδάλια ασημί είναι υποταγμένα στην απόφαση της κυρίας τους να έχουν δάχτυλα με νύχια βαμμένα σε χρώμα πορτοκαλί. Αν ρώταγες αυτά τα πόδια τί θα ήθελαν πραγματικά να κάνουν και πού θα ήθελαν πραγματικά να βρίσκονται θα απαντούσαν: χωμένα στην ψιλή άμμο μίας παραλίας όταν θα έπεφτε το σούρουπο και τα χρώματα στον ουρανό θα ήταν λιλά, πορτοκαλί, ροζ, κίτρινα.
Φορώντας αυτήν τη στολή, η κυρία δίνει μάχη αβυσσαλέα. Τρώει ένα παγωτό ξυλάκι-κλασσικό: κρέμα παγωτό, σοκολάτα επικάλυψη. Το παγωτό όμως λυώνει και απειλητικά κυλάει στα χέρια και απειλητικά κατευθύνεται στα καθαρά ρούχα. Η κυρία δεν μπορεί να το επιτρέψει αυτό. Όσο κυρία κι αν είναι πρέπει να υπερασπιστεί την μπουγάδα και τη στολή. Ξεχνάει πως είναι κυρία και αρχίζει να γλύφει τα χέρια και τα δάχτυλα της. Μπαίνει στον αγώνα επιθετικά. Μία γλύφει το παγωτό, μία γλύφει τα δάχτυλα. Στα διαλείμματα, εξετάζει με προσοχή τα ρούχα και εξασφαλίζει πως παραμένουν ανέπαφα. Και μετά συνεχίζει. Γλύφει τα δάχτυλα, γλύφει το παγωτό, ελέγχει τα ρούχα. Κάτι που ξεκίνησε σα μία απόλαυση- ένα παγωμένο παγωτό μέσα στον καύσωνα, κατέληξε μάχη- ένα στυγνό γαλακτερό ζουμί που απειλεί την καθαρότητα. Ποιός θα κερδίσει;
Μα το καλοκαίρι φυσικά.