Κρατούσε μέσα στα χέρια της ένα μικρό και απαλό βότσαλο. Κάθε φορά που
ζοριζόταν, το έπαιρνε στα χέρια της και το κλείνε μέσα στις χούφτες της. Το
χάιδευε απαλά. Το παρηγορούσε θέλοντας να παρηγορήσει τον ίδιο της τον εαυτό.
Πώς γίνεται ένα μικρό βότσαλο να μεταμορφώνεται σε πλάσμα ζωντανό; Το ένιωθε να
πάλλεται στα δάχτυλα της, σχεδόν να ανασαίνει. Η λεία επιφάνεια του
ζεσταινόταν. Έμοιαζε μάλιστα σα μια μικρή κοιλίτσα μιας γυναίκας εγκύου. Το
βότσαλο εγκυμονούσε. Και το κορίτσι το βαστούσε τρυφερά και το αγκάλιαζε να
επωαστεί. Κοιλιά ή αυγό; Όπως και να έχει κρατούσε στα χέρια της την ελπίδα
μιας νέας ζωής. Κι έτσι πάντοτε, κάθε φορά που η ζωή τη ζόριζε, εκείνη έπαιρνε στα χέρια της το μικρό βότσαλο
και ακολουθούσε πιστά την ιεροτελεστία. Μια ιεροτελεστία σύντομης εγκυμοσύνης.
Πόσες φορές αλήθεια είχε γεννηθεί; Πάνω από μία σίγουρα.
No comments:
Post a Comment